Jij vertelde mij er over;

Leegte, soms voel ik die zo erg in mijn lichaam. Soms voelt het als honger, soms als een zeurderige pijn, maar bovenal voelt het leeg. Ik wil er bij stil staan, maar meestal ga ik ervan weg. Dan ga ik eten. Chocolade, koekjes en/of chips. Soms schrik ik ervan als de hele reep en soms ook twee ineens op zijn. Dan voel ik me daar weer schuldig over, vind ik mezelf dik en voel ik me opgeblazen. De andere keer ga ik op de bank zitten en ga ik domweg tv kijken of veel afleveringen kijken van mijn favoriete serie. Het gevoel is er dan even niet. Het voelt als verdoofd. Het is fijn als het gevoel even weg is. Weg van mij. Het komt echter altijd weer terug. Soms hetzelfde moment, soms de volgende dag, soms dagen achter elkaar en soms na een week. De leegte maakt dat er niks meer uit mijn handen komt, ik veel dingen wil doen, maar niks doe. Soms wordt ik er chagrijnig van, soms down, soms voel ik ook even helemaal niks. Het voelt als een blok op mijn buik, als honger, als een zeurderige pijn.

Het voelt alsof ik steeds hetzelfde rondje blijf lopen, rondjes op de rotonde.

Als ik je vraag wat wil de leegte je vertellen, beginnen je tranen flink te stromen. De woorden komen niet. Je weet het niet of je durft je nog niet uit te spreken.